Eerste daagjes in Spanje

Heehee,

¡Hola! ¿Qué tal?
Haha, jaa het is nu echt begonnen. Zondag vroeg opgestaan en de laatste spulletjes ingepakt. Om kwart over zeven afscheid genomen van papa, mama, Ragnar en Taira, daarna ben ik met Janjaap door de sneeuw naar Eindhoven gereden.
We waren daar mooi op tijd en heb ik mijn bagage ingecheckt. Ik moest nog een uur wachten voor ik naar de douane en gate kon gaan, dus hebben we nog even ergens gezeten.
Het is altijd verschrikkelijk om afscheid te moeten nemen, ik ben daar gewoon niet zo goed in denk ik.
Om kwart voor tien hebben we afscheid genomen van elkaar en ben ik naar de douane gelopen.
Uiteindelijk is het vliegtuig rond kwart over 11 opgestegen en vloog ik hoog boven de wolken.
Rond 2 uur was ik geland op de Spaanse bodem. In Málaga op precies te zijn. Ik heb mijn backpack opgehaald en toen begon de reis eigenlijk pas echt.
Ik moest van Málaga naar Granada zien te komen. Dat lijkt best makkelijk, maar helaas is het toch wat lastiger.
Ik wist dat ik met de bus of met de trein kon gaan. Dus op het vliegveld ben ik opzoek gegaan naar de juiste bus. Deze kon ik eerst niet vinden, maar uiteindelijk vond ik de juiste bushalte. Daar bleek dat de bus pas om 4 uur zou gaan, en het was nog maar half 3. Dus dat zou nog wel even duren.
Ik ben toen naar het treinstation tegen over het vliegveld gelopen om te kijken of er een trein zou gaan. Kom ik daar, blijkt dat ik niet naar Granada kon met de trein. Ook het service loket was gesloten dus ik besloot om met de bus te gaan. Dan maar eventjes wachten.
Gelukkig scheen de zon, dus zo'n straf was het ook nog weer niet.
Om vier uur kwam er een bus die naar Granada zou gaan. Inmiddels stonden er al vele mensen bij de bushalte.
Als eerste mochten de Spanjaarden met een kaartje de bus in. Voor mij en een aantal Engelsen was het onduidelijk waar wij een kaartje konden halen. De buschauffeur sprak alleen maar Spaans, dus daar werden we ook nog niet veel wijzer van.
Uiteindelijk bleek dat er in de bus geen kassa aanwezig was, waardoor wij dus geen kaartje konden kopen. Daarom moesten we in een andere bus een kaartje kopen, want daar was wel een kassa, en konden we in de juiste bus naar Granada gaan zitten.
Goh, wat een gedoe. Maargoed.
Ik zat in de bus en daar was ik vooral heel blij mee. Na een mooie reis door de bergen van zo'n anderhalf uur kwam ik aan op het busstation in Granada. Whaa heel fijn! Ik ben in Granada!
Daar was de chaos helaas nog niet klaar. Het bleek dat ik in het noord westen van de stad zat terwijl ik naar het zuid oosten moest.
Ik heb Nazareth gebeld welke bus ik het beste kon nemen. Zij gaf mij meteen een verhaal dat ik eerst SN1 of SN2 (rode bussen) zou moeten nemen, dan moest overstappen naar een blauwe bus genaamd LAC en dan moest uitstappen ergens en over moest stappen naar N4 of U3.
Hier begreep ik eigenlijk helemaal niets van dus ik ben naar de bushalte gelopen en heb op de kaart gekeken.
Daar kwam een man naar me toe die me wilde helpen. Hij sprak alleen maar Spaans, maar met mijn eigen kaart en de kaart in de bushalte kwamen we er wel uit. Hij vertelde mij dat ik SN5 moest nemen. Meteen daarna haalde hij een papiertje uit zijn jaszak waarop stond of ik geld voor hem had zodat hij sigaretten kon kopen. Heel fijn, advies van een bedelaar.
Ik vertrouwde het niet dus heb het nogmaals aan een buschauffeur gevraagd. Gelukkig sprak deze een beetje Engels en vertelde me dat ik inderdaad SN5 moest nemen.
Inmiddels was het al 6 uur en begon het donker te worden. Ik ben in SN5 gestapt en ging de goeie richting uit. Nu had ik alleen geen idee waar ik uit moest stappen. Dus ik tuurde uit het raam op zoek naar straatnaambordjes die mij bekend voor kwamen.
Ik ben dus maar gewoon ergens uitgestapt waar ik een aantal straatnamen herkende. Daar heb ik aan een man de weg gevraagd. Hij sprak gelukkig goed Engels en hij heeft mij de juiste kant op gewezen.
Het was nog zo'n 10 minuten lopen. Het was inmiddels al wel helemaal donker.
Uiteindelijk kwam ik bij de flat van Nazareth en ben ik vier trappen omhoog gesjouwd. Om 7 uur was ik dan eindelijk op de plek van bestemming. Pffoe wat een reis zeg.
Nazareth is een erg aardige vrouw en gastvrij. Ze heeft me meteen haar hele huis laten zien en alles gewezen.
Ik heb hier een eigen kamer. De badkamer, keuken en woonkamer deel ik met haar. Echt ideaal.

Gisteren was het tijd voor mijn eerste schooldag. Ik moest er om 9 uur zijn. Het was weer een heel gepuzzel met de bus, maar Nazareth is met mij mee gegaan om me de weg te wijzen. Ik heb ook maar gelijk een soort van OV-chipkaart gekocht, waarmee ik goedkoop met de bus kan.
Op school kreeg ik eerst een soort van introductie les met anderen die net waren aangekomen. Tijdens deze les werd er al alleen maar Spaans gepraat. Net als de rest van de lessen trouwens. Dat is wel lastig, maar het is wel erg leuk. Gelukkig praten de docenten erg langzaam en duidelijk dus het meeste begrijp ik wel.
De lessen waren om half 2 afgelopen. Ik heb nog even door de stad gelopen en wat te eten gehaald. Daarna besloot ik om naar huis te gaan, maar helaas raakte ik verstrikt in het doolhof van alle verschillende kleuren en buslijnen. Gelukkig heb ik het uiteindelijk kunnen vinden, al heb ik er wel anderhalf uur over gedaan.

Maargoed ik was fijn en wel thuis. Daar heb ik wat brood gegeten.
's Avonds was er vanuit school een tapas avond georganiseerd. Daarvoor moest ik om 8 uur bij de kathedraal zijn. De kathedraal aan Gran Vía is het afspreek punt voor de school.
We hebben met een grote internationale groep een leuke en gezellige avond gehad. En lekkere tapas gegeten natuurlijk.
Aan de eind van de avond was ik helemaal kapot en ben ik met de bus (in één keer goed) naar huis gegaan.

Vandaag moest ik om 10 uur op school zijn. Met de bus is ook weer alles goed gegaan. Gelukkig. Ik heb weer interessante lessen gehad. We hebben het over het weer gehad. Hace mucho frio! Ja inderdaad, het is hier erg koud. De afgelopen dagen schijnen de koudste dagen van deze winter te zijn. Heb ik weer. Het lijkt wel of Granada/Spanje me gewoon willen pesten.
Vanmiddag na school ben ik met een aantal meiden van de school wezen tapas eten. Haha, ja ik doe bijna niet anders :P. Maar het is zo lekker en vooral erg goedkoop.
Nu ben ik weer lekker in mijn kamertje, bij de verwarming, hopend dat ik het ooit nog warm krijg. Dat zal vast wel lukken.

¡Hasta luego!