And my adventure continues... :)

¡Hola!

Suprise!!! Voor degenen die het nog niet wisten, ik ben toch naar Marokko geweest!! Hoe? Wie? Wat? En Waar? Dat volgt zo.

Afgelopen vrijdag heb ik een rustige ochtend gehad en heb ik al mijn spulletjes gepakt om weer verder te reizen. Om 3 uur heb ik de bus vanuit La Línea naar Tarifa genomen. Dat duurde ongeveer een uurtje dus tegen 4 uur was ik al in Tarifa.
Vanaf het busstation in Tarifa moest ik nog ongeveer een kwartiertje lopen naar de Airbnb.
Deze Airbnb was eigenlijk meer een soort van guesthouse. Ik had hier mijn kamertje met eigen badkamer enz. Ideaal.
De eigenaresse van deze accomodatie vertelde me over wat er allemaal te doen was in Tarifa en dat je met de boot heel makkelijk naar Tanger in Marokko kon. Ik vroeg of dat niet gevaarlijk was en zij vertelde dat als ik met een dagtour mee zou gaan, dat het veilig zou zijn.

Eigenlijk heb ik mijzelf maar heel kort na laten denken en heb ik besloten om toch te gaan. Ik heb een dagtour geboekt voor zaterdag om naar Tanger te gaan. Ik ben blijkbaar niet zo goed in besluiten nemen, maargoed.

Zaterdag ochtend ben ik dus vroeg op gestaan omdat ik om half 9 in de haven moest zijn. Gelukkig was dat niet heel ver lopen. Helaas regende het wel keihard :(
In de haven was het verschrikkelijk druk met mensen die ook naar Marokko wilden. Het schijnt dat velen van hen Semana Santa ontvluchtten.
Eigenlijk was het één grote chaos in de haven en op de boot. Alle paspoorten moesten tig keer gecontroleerd worden en alle bagage moest door een scan. Eigenlijk ook wel begrijpelijk natuurlijk.
Door alle chaos is de boot een uur te laat vertrokken vanuit de haven van Tarifa.
We kwamen om 10 uur (Marokkaanse tijd, 11 uur Spaanse tijd) aan in Tanger en daar ontmoette ik het groepje waarmee ik op dagtour ging, en onze gids.
De ochtend van de tour was eigenlijk heel saai. Ik voelde me net een bejaarde die in een busje zat, rond reed door de stad, en de gids vertelde dan: rechts ziet u dit en als je naar links kijkt zie je dit. Bleh! Wel hebben we een grot bezocht waar de Atlantische Oceaan aan grenst en waar het water dus iedere keer naar binnen sloeg. Dat was was gaaf om te zien.

Gelukkig was de middag een stuk leuker. We hadden een heel klein reisgroepje, ik was enkel met twee Amerikaanse vrouwen. We hebben geluncht in een typisch Marokkaans restaurant. Daar hebben we soep, couscous gegeten en een soort gefrituurde koekjes met heel veel honing er in gegeten. Erg lekker, al ben ik niet zo'n fan van couscous.
Er was een bandje die Arabische muziek speelde in het restaurant wat het extra bijzonder maakte. Net voor dat we weggingen daar, moest er ook nog even gedanst worden... Heel gezellig allemaal.

Nadat we het restaurant hadden verlaten liepen we verder door de Old Town van Tanger. We zijn door allerlei straatjes met leuke winkeltjes en marktjes gelopen. Ook zijn we naar een tradicioneel wevers fabriekje geweest.
En net voor dat we daar binnenstapten, was er een man die tegen zijn scooter geleund stond en mij aansprak. Hij vroeg hoe het met me ging en ik zei dat het wel prima ging. Meteen zijn volgende vraag werd op mij afgevuurd: Will you marry me?
Ik dacht echt: wat is hier nu aan de hand. Ik moet echt mijn haren bruin gaan verven...
Ik heb hem maar verteld dat ik een heel lief vriendje heb en dat ik niet met hem wilde trouwen. Dat leek mij een beter idee.
We zijn maar weer gewoon verder gelopen en het fabriekje binnengestapt. Ik moet eerlijk zeggen, ik was een beetje in shock.

In het fabriekje was er een verkoper erg enthousiast. Bij mij werd meteen voorgedaan hoe je de sjaals die daar gemaakt worden het beste kan gebruiken. En eerlijk gezegd was dat ook wel de beste manier. Je hoofd blijft warm maar je hebt 'm ook om als sjaal, dus dat ga ik van de winter maar eens proberen. (Ik kan dit niet uitleggen, maar op mijn Facebook staat een foto wat het meer begrijpelijk maakt.)
De verkoper vertelde allerlei dingen over hoe daar alles gewoven werd. Nog met een ouderwets weefgetouw, zonder yamaha of kawazaki, zoals hij dat zo mooi zei.

Nadat we het fabriekje hadden bezocht gingen we weer de straat op. Daar hing dezelfde jongeman nog steeds tegen zijn scooter. Hij probeerde nog met me te onderhandelen door 400 kamelen te bieden. Euhm, nee jongen, dat gaan we dus niet doen.
En zeg nou zelf, wat moeten we nu weer met 400 kamelen?
Daarna hebben we nog even door de stad gewandeld, maar al snel was het tijd om weer terug naar Spanje te gaan. Het dagje Marokko zat er alweer op.

Zondag heb ik mijn spullen allemaal weer ingepakt en ben ik met de bus naar Sevilla gegaan. Dat was een reis van zo'n 3,5 uur, maar wel prima te doen. In Sevilla was het erg warm en ik moest nog ongeveer een half uur lopen, bepakt en bezakt, naar mijn volgende slaapplaats.

Door Javier werd ik erg goed ontvangen en hij heeft me meteen de stad laten zien. Zondag was het Palm Pasen, dus het begin van Semana Santa.
Wat dat nu precies inhoudt? Nou gewoon heel veel mensen op straat, grote processies met heel veel kaarsen en grote soort van tronen die gedragen worden. Ohja en er wordt ook heel veel drank gedronken.
Het is allemaal heel bijzonder om te zien, maar ergens is het ook verschrikkelijk.
Gisteren bijvoorbeeld, ik had afgesproken met een meisje uit mijn klas om wat te gaan drinken 's avonds. We hadden op een plein midden in de stad afgesproken.
Opzich is dat het DOMSTE wat je kan doen tijdens Semana Santa, maargoed wisten wij veel.
Nadat eerst de bus vast zat in het verkeer, zat ik vast tussen de mensen en daarna vast op een ander plein tussen de processies... Heel fijn allemaal. Ik moet zeggen dat ik me daar dan ook even niet zo veilig voelde. Zeker niet omdat ik een meisje keihard zag hyperventileren en bang zag zijn omdat ze vast gedrukt tussen de mensen had gezeten...

En ja inderdaad, ik ga ook weer naar school. Vandaag heb ik mijn tweede lesdag gehad en het is heel erg leuk. We zijn maar met een klein groepje maar we hebben heel veel lol. Dus dat ga ik de komende drie weken wel volhouden :)