Huge Update - Part 3

 

21 juni 2013
Inmiddels zijn we al weer een week verder? En ik heb mijn blogjes nog niet geplaatst omdat het internet t/m 16 juni niet mee werkte en daarna had ik geen tijd meer. Jaja, druk druk druk hier!! Maar wel erruuug leuk! Zaterdag ben ik dus met Hande naar de markt in Käylä geweest. Nouja markt. Er stond iemand met een mega huge tafel tegenover ons met alleen maar SOKKEN!! En daarnaast stond een auto half open waarin ze vis hadden staan. Niet een erg spectaculaire markt dus. En dan regende het ook nog heel de tijd dus erg druk was het ook niet. Maar we waren wel dicht bij de supermarkt dus toen heb ik maar even wat eten in geslagen voor de hike die Pap, Mam en ik aankomende week zouden gaan lopen. Rond een uur of vier waren we weer terug in Basecamp waar ik even warme kleren heb aan gedaan, gegeten en mijn spullen weer gepakt want er moest die avond ook nog weer gehiket worden. Jaja, dat spieren trainen zit wel goed hier ;) Die avond gingen Tessa, Jukka, Bernard (een Nederlandse journalist die in Zwitserland woont) en ik van Ristikallio naar Taivalköngäs lopen. Daar zouden we dan overnachten en de volgende dag naar het Oulanka Visitor Centre lopen. Die avond zijn we om half 10 begonnen aan de eerste 10 km in de stromende regen. We hadden eerst nog eventjes gewacht in de auto tot het zou stoppen, maar dat deed het niet dus dan maar gewoon gaan. Gelukkig hield het daarna wel snel op :) ’s Nachts rond half 2 kwamen we aan in Taivalköngäs waar we nog even wat eten hebben gemaakt op het kampvuur en daarna zijn we gaan slapen. De volgende ochtend er weer om 9 uur uit, porridge gemaakt en weer verder gegaan met wandelen. Op naar het Visitor Centre. Rond vier uur waren we daar, het idee was toen om nog even naar de Kiutaköngäs te lopen om daar te gaan lunchen. Dat hebben we dan ook gedaan. Daar, direct naast de waterval hebben we op een rots met een klein gaspitje pasta gekookt en pannenkoeken gebakken. Great Funn! Om 7 uur waren we weer terug in Basecamp. Toen hebben we snel alles opgeruimd, ben ik onder de douche doorgesprongen en moest ik alweer bezig met het avondeten. En dan kwamen mijn ouders ook nog die avond! Druk druk druk! Maar wel erg leuk en gezellig. Het was ook erg fijn om mijn ouders weer te zien. Wel mega raar, ik was dan ook eerst helemaal de draad kwijt en wist niet zo goed wat ik moest doen daar in Basecamp (terwijl ik dat normaal wel weet.) Ik was gewoon even helemaal de kluts kwijt. Maargoed, maandag moest ik weer mega vroeg opstaan. Voor het filmen in de Oulanka Canyon (wat we nooit meer gedaan hebben maar oke) Dus eigenlijk voor niets zo vroeg opgestaan… In de middag moesten we raften (of eigenlijk dat was de bedoeling. Ik kon om de één of andere reden niet mee.) Ook dit raften was weer omdat er gefilmd moest worden ofzo. Ik had de avond ervoor pap en mam de Myllykoski laten zien en toen zeiden ze: “Hier hoeven we toch niet af met de raft?!” Jups zekers wel! Maargoed, uiteindelijk hadden ze zich weer naar gemaakt om niks natuurlijk. Alles is goed gegaan en er is niets gebeurd. Of nouja, bijna niets dan. Teddy bedacht midden in de rapid nog wel even om te gaan zwemmen…
Verder hebben we die dag niet veel gedaan, ik was zelfs zo moe dat ik op mijn bed in slaap ben gevallen. Wat eigenlijk totaal niet de bedoeling was. Ik lag gewoon eventjes op mijn bed enzo ineens was het een paar uur later! O.o Die avond zijn we redelijk optijd gaan slapen want de volgende dag begonnen we aan onze grote hike. DE KARHUNKIERROS!!!! ’s Ochtends een stevig porridge ontbijt gehad, alle spullen bij elkaar gezocht en om kwart over 11 vertrokken naar Juuma. Dus de eerste kilometer hebben we al lopend afgelegt ;) Daar eventjes op de bus gewacht. Om 12.05 met de bus naar Hautajärvi gereden. In het Hautajärvi Visitor Centre meteen maar even een souvenir gekocht. Namelijk een KARHUNKIERROS TSHIRT! Ik vond dat ik die wel verdiende na al dat KARHUNKIERROS gewandel. Ook hebben we daar nog even op de poolcirkel gestaan!
Uiteindelijk zijn we om half 2 begonnen met de eerste kilometers. Deze eerste dag hebben we 16 km gelopen met één stop. Dat was ongeveer na 7 km. Daar hebben we een kampvuurtje gemaakt en noodles warm gemaakt. Die avond waren we rond half 9 op onze overnachtingsplek. Savilampi. Vooral voor mijn ouders was het erg zwaar. Die dag dacht ik al: “Wat doe ik mijn ouders toch aan…” Ik had dan ook gedacht dat ze nooit meer uit hun bed konden komen na die zware eerste dag en het liggen op dunne matjes. Gelukkig hadden ze voor het slapen gaan nog gymnastiek oefeningen gedaan en ‘sprongen’ ze bijna uit hun bed. Na het porridge ontbijt,  de korte wandeling zonder backpack naar de Oulanka Canyon, en papa’s geweldige droom over grasmaaien op de bodem van het kanaal ging het alleen maar beter. We gingen als een speer! Toch vonden we het na 4 km toch even verstandig om een korte koffie pauze in te lassen. Bij Taivalköngäs hebben we dan ook weer water gekookt voor de koffie (en warme chocolademelk natuurlijk! :D) Na deze korte pauze zijn we verder gelopen nar Runsulampi, een vuurplaats waar we geluncht hebben terwijl twee spechten hun jong uit het hol probeerden te lokken. Maar het jong bleef eigenwijs zitten, had nog geen zin om te vliegen en zelf eten te zoeken. Na de lunch hadden we nog een lange weg te gaan. Nog zo’n 14 km. Tussendoor hebben we nog twee keer kort gestopt. Lang stoppen ging ook bijna niet, want dan werden we opgegeten door de muggen. Uiteindelijk waren we om kwart over 9 in Ansakämppä, mijn ouders leken wel dood, dus ben ik maar hout gaan hakken voor het kampvuur. Gelukkig waren ze niet echt dood en konden ze nog wel een beetje bewegen (als een pinguïn, eend of baby met de luier vol, maargoed ze liepen nog!) Bij het kampvuur hebben we onze blikgroenten opgewarmd en gegeten en ook nog worstjes gebraden. We hebben toen nog redelijk lang bij het kampvuur gezeten, tot een uur of 12. Maar ach wat maakt het uit, het word toch niet donker!
Voor de derde dag stond er maar 8 km op het programma. Een makkie dus, na de 20 van de dag ervoor. Tenminste dat zou je denken. Mijn ouders vonden dat de zwaarste dag van alle vier. (Omdat het de dag ervoor zo zwaar was, en ze niet goed uitgerust waren, geen gymnastiek of warming-up hadden gedaan…  Tja…) Ze liepen dan ook erg strompelend achter mij aan. Ik probeerde nog steeds een beetje op ze te wachten, maar elke keer als ik stopte vonden de muggen mij blijkbaar erg lekker…  Dus toen ben ik maar door gelopen en was ik rond half 2 in Jussinkämppä. Een kwartier later volgden mijn ouders, toen hebben we samen in de kota (De enige plek waar GEEN muggen waren) lunch gemaakt en gezellig gezeten tot het tijd was voor het avondeten. Tijdens het avondeten zaten we met meerdere mensen rondom het vuur, gezellig gepraat over waar we begonnen waren en waar we nog heen zouden gaan. Zo vertelde een Fransman dat hij meer dan een jaar geleden zijn huis en alles wat er in stond verkocht had en nu aan het reizen was. Eerst was hij naar Azië geweest, nu reed hij met mijn auto door Europa, maar zijn plan was om weer naar Azië te gaan. Omdat het daar zo lekker goedkoop is om te reizen. Tja, dat kan natuurlijk ook. Je verkoopt je huis en álles wat erin staat en gaat reizen. He has a great life! Die avond zijn we vroeg gaan slapen, rond een uur of acht. We wilden namelijk vandaag vroeg opstaan om ook half in de nacht te wandelen. (Voor zover je het nacht kan noemen, want het ziet er niet anders uit dan dag…)
Vannacht zijn we dan ook om 2 uur opgestaan. Op dat moment kwamen er ook nog nieuwe mensen in de hut. Terwijl het voor hun diep in de nacht was, was het voor ons vroeg in de ochtend. Jammer dat de muggen geen dag en nacht kennen, zij zijn er gewoon ALTIJD! Of ze werken in ploegendienst… In de kota hebben we toen weer porridge gekookt en rond 4 uur zijn we vertrokken. Onze laatste kilometertjes naar Basecamp. Dit ging allemaal sneller dan verwacht, het was niet zo zwaar, we waren goed uitgerust en we hadden natuurlijk weer een ene