Active days!

Heehee,
Ik heb gehoord dat het goede weer in Nederland ook eindelijk is overgekomen met de post? Dus nu hoef ik geen mooi weer meer op te sturen naar Nederland? Ik werd namelijk al moe van het postzegels plakken en adressen schrijven. Gelukkig heb ik niet te veel mooi weer opgestuurd want hier is het weer nog steeds stralend. Overdag is de tempratuur niet meer onder de 25 graden! Je zou dus kunnen zeggen dat het hier nu zomer is. Ik heb afgelopen zondag tijdens het raften dan ook lekker mijn gezicht verbrand. Ik begin weer op pipo de clown te lijken met mn rode neus. Haha, maar het raften was wel weer über gaaf. Bij de Myllykoski was het zelfs zo dat het water tot onze knieën in de boot stond! Gelukkig konden we onze natte kleding tijdens de lunch in de zon laten drogen. Na de lunch was het tijd voor nog wat oefeningen, zoals tegen de stroming in peddelen. Gosh wat is dat zwaar, maar gaaf om te doen! Daarna was het tijd voor de Aallokkokoski. Helaas mocht ik toen niet mee, voor die rapid moet je namelijk 18 zijn, en dat ben ik niet :( (Deze rapid is 900 meter lang en daalt ongeveer zo'n 20 meter. Een hele ruige rapid dus.) Maarja, toen mocht ik dus langs de kant de actiefotos maken! :) Ook totaal niet verkeerd natuurlijk. Nadat ze de Aallokkokoski twee keer hadden gedaan met beide raftboten ben ik richting de Jyrävä waterval gelopen waar ze me hebben opgepikt. Een eindje verder hebben we met z'n allen de boten verlaten. De Jyrävä is te gevaarlijk om met de raftboot af te gaan. Lijkt me ook geen pretje eigenlijk. Met een raftboot 9 meter naar beneden storten, maargoed. Dus hebben we de boten daar van de waterval af laten gaan en zijn we zelf langs de kant naar het meer onderaan de Jyrävä gelopen. Daar zijn we weer in de boten gestapt en zijn we over nog een aantal rapids naar de Russische grens gevaren. Deze rapids hebben we met twee boten tegelijk gedaan omdat ze niet erg gevaarlijk of moeilijk waren. Het enige wat er kon gebeuren is dat je vast komt te zitten op grote stenen die net onder het wateroppervlak zitten. Dat is ons dan ook nog weer een aantal gelukt. Rond zeven uur waren we bij de Russische grens en werden we opgehaald door Meiju.
Maandagochtend was het nogal een probleem om uit mijn bed te komen. Overeind komen lukte niet dus ik heb mezelf maar letterlijk uit bed laten rollen. Mijn rug voelde als één grote steen waar geen beweging in te krijgen was en al mijn spieren voelden als pudding. Eigenlijk voelde ik me helemaal als pudding. Die dag hebben Tessa en ik dan ook niet veel uitgevoerd hier op Basecamp, omdat we beide weinig konden met onze musclepain. En dan te bedenken dat we aankomend weekend DRIE dagen achter elkaar gaan raften! Hoe zullen we ons dan wel niet voelen op maandag? Of dan is het juist beter want dan zijn onze spieren alvast een beetje getraint :) Ik hoop het zo.
En vandaag was ik lekker vrij dus heb ik de kleine bear trail maar weer eens gelopen. 10 km in iets meer dan vier uur. Niet erg snel zou je zeggen maar ik heb dan ook veel gezien. Een hele leuke eekhoorn die vrolijk door de bomen sprong. Een bonte specht (ik denk de grote maar weet het niet zeker.) en een waterspreeuw die heel schattig in het water dook. Maar het was een fijne wandeling. En ik ben na twee km, vanaf de Kallioportti de traptreden maar eens geteld. Het waren er zo'n 964. Het was dus weer een trap op, trap af dag vandaag. Jaja, het is hier wel een beetje veel training. Straks komt ik terug als een brede spierbundel en scheuren al mijn shirts uit :( Ik hoop het niet, maar we zullen het zien. Conditietraining is in ieder geval altijd goed voor als ik straks de grote bear trail wil gaan lopen :)
Eigenlijk wel raar om te bedenken dat toen ik hier kwam alles nog was bedolven onder de witte poeder sneeuw en nu zit ik hier in mijn korte broek, in de zon met zo'n 30 graden. Wat kan de wereld toch veranderen in vijf weken tijd. Van -7 naar +30. It's weird, but I like it.
Eigenlijk is het ook wel raar om te bedenken dat ik over 4 weken al weer thuis ben. Ik ben inmiddels zo erg gewent aan het leven hier en het voelt alsof het altijd zo geweest is. Het lijkt me heel raar om straks weer naar huis te gaan of om thuis te zijn en niet even de rust kan opzoeken. Oké tuurlijk, er is wel rust te vinden in Nederland, maar niet zoals dat hier is. Hier is het zo lekker rustig buiten. Geen auto's die langs razen, geen drukte, geen geluiden van wat dan ook. Het enige wat je hoort zijn de vogels en de wind die door de bomen blaast. Gewoon alleen de natuur. Hier is dat heel gewoon, in Nederland helaas wat minder. In Nederland noemen we het natuur terwijl het eigenlijk niet eens een heel klein ietsie pietsie mini beetje natuur is. Alles is aangetast door de mens. Omdat we er anders 'last' van hebben. Maargoed. Ik ga dus nog maar even lekker genieten van de rust en NATUUR hier de komende vier weken en dan in Nederland word het waarschijnlijk een soort van shock. Haha, achja, het zal wel goed komen :)
Byebye